Herşey o kadar hızlı oluyor ki artık hangisine koşacağımı şaşırıyorum. Babam tam iki haftadır kayıp, annem bitmiş bir durumda sürekli yanında olmamı istediğini söylüyor, Zeynep'le aram berbat bir durumda, Melis desen zaten ne yaptığını anlayamıyorum artık kızın. Ama sanırım en çok koyan babamın bir katil olması! Her ne kadar kabul etmesem de yada bilmiyorum kondurmak istemesem de benim babam bir katil! Zamanın da b..ktan bir deney için onca çocuğu harcayan bir insan Aksel'in babasını neden öldürmesin ki?.. Ya da neden öldürsün? Hiç bir fikrim yok artık, hiç bir konu hakkında. Bir zamanlar bir katil olduğu için babamı ihbar etmeyi düşünen ben, şimdi gizli kaçak onu bulmaya çalışıyorum. Aslında içten içe Aksel ve Begüm'e çok üzülüyorum ama Aksel'in bizi kaçırdığı zaman babamın yaşadığını bilseydim söyler miydim bilmiyorum. O gün karakol da olduğu gibi yine saklardım herhalde. Evet babamdan nefret ediyorum! O katille bir daha görüşmek, aynı evde yaşamak istemiyorum! Ama neden hala onun peşindeyim bir fikrim yok. Hem bir insan babasından en fazla ne kadar nefret edebilir ki?
Yaptığım o kadar çok hata oldu ki, bu sefer gerçekten kendi hayatımın içine s..çtım! Önce gidip gerizekalı gibi sevdiğim kadına evlenme teklifi ettim, sonra onu nikah masasında bir başına yanlız bıraktım, bir de yetmezmiş gibi gittim eski sevgilimi onun gözü önünde öptüm. Aptalım ben! Tam bir aptalsın sen Kerem Sayer!
O gece... Melis'in yanında uyandığım gece ne oldu hiç bir şey bilmiyorum? Zeynep dururken Melis'i neden arayıp yanıma çağırdım bilmiyorum.. Tek bildiğim şey galiba bu sefer gerçekten kaybettim Zeynep'i.
İnsanın hayatının bir anda yerle bir olması ne demek bilir misin? Hızlanarak dibe batmanın ne olduğunu? En dibe...
İşler bir kere kötüye gitmeye başladı mı durduramadım. Ardı arkası kesilmedi.. Dibe battıkça battım. Bir noktadan sonra her şeyin normale dönmesi, eski hayatımı geri kazanmak için değil de; işlerin bundan daha kötüye gitmemesi için dua etmeye başladım. Bir çare, bir çıkış yolu arıyorum kendime. Ama tüm bu aramalarım boşuna galiba. Ne sesimi duyan var etrafımda, ne de çaresizliğimi gören.
Babam yok, annem yok.. Artık Zeynep'te yok! Tek başımayım bu hayata. Onsuz aldığım hiç bir karar tatmin etmiyor, seçtiğim tüm yollar ya Zeynep'e ya da çıkmaz sokaklara götürüyor beni.
Hikaye bitti. Ama hala nefes alıyorum. Ve aldığım her nefes beni hayatta tutan bir umuda dönüşüyor. Her kaybedişte yeniden başlıyorum, daha da güçlenerek başlıyorum, ve daha da hızlanarak dibe batıyorum..!
En dibe batıyorum! Başım dönüyor, gözlerim kararıyor ve bilincimi yitiriyorum.. Sonrası; sonsuz karanlık...
